JĘZYKOWO-KULTUROWE DZIEDZICTWO PRO-HUBERTOWSKIE W REGIONIE LUBUSKIM

Abstract

Przedmiotem analizy w niniejszym artykule
jest językowo-kulturowe dziedzictwo
pro-Hubertowskie w regionie lubuskim.
Materiał badawczy stanowią frazy z
komponentem święty Hubert (Hubertus) i
eponimy, dla których onimem bazowym jest
imię świętego, obecne na terenie regionu
lubuskiego np. w nazwach organizacji, uroczystości,
obiektów kultu i innych tekstach
językowych a także materialne przejawy
kultu św. Huberta. Został on wyekscerpowany
z publikacji internetowych, prasy lokalnej,
kronik kół łowieckich oraz pozyskany
z ankiet skierowanych do kół łowieckich,
z rozmów z leśnikami, myśliwymi, księżmi,
dyrektorem szkoły, lokalną społecznością.
Przejawem kultu św. Huberta są miejsca
kultu religijnego, modlitewne wezwania
skierowane do świętego, wybór na patrona
szkoły, wykorzystywanie antroponimu
Hubert w nazwach kół łowieckich, organizowanie
uroczystości, których nazwy pochodzą
od imienia świętego a ich program
ma związek z jego postawą. Zgromadzony
materiał badawczy dowodzi znacznej skali
dziedzictwa pro-Hubertowskiego, które jest
ważną częścią dziedzictwa kulturowego regionu
i kraju, zarówno w wymiarze materialnym,
jak i pozamaterialnym.
W ostatnich latach można zaobserwować
ożywienie tradycji Hubertowskich w
regionie lubuskim, na co wpływ ma obecny
w Polsce w ostatnich kilkudziesięciu latach
rozwój czci oddawanej świętemu